قسمت اعظم دارایی جاری در غالب موسسات شامل موجودی نقدی ، مطالبات و موجودی کالا می باشد . از این سه نوع دارایی غالبا حجم موجودی کالا بیشتر از دو نوع دیگر می باشد و گاهگاهی نیز مجموع موجودی نقدی و مطالبات فقط قسمت کوچکی از جمع دارایی جاری را تشکیل می دهد.به این سبب هر نوع اشتباه در موجودی یرداری کالا و ارزیابی آن در یک موسسه موجب اشتباه موثری در تعیین میزان دارایی و قیمت تمام شده کالای فروخته شده و سود یا زیان ویژه می گردد .
بطورکلی ارزیابی موجودی کالا تاثیر فراوان در تعیین و تطبیق درآمدها و هزینه های دوره مالی دارد.
برای تهیه صورتهای مالی (در پایان دوره مالی ) در موسساتی که به خرید و فروش کالا اشتغال دارند ، تعیین ارزش موجودی کالای پایان دوره از اهمیت ویژه ای برخوردار است .در مورد ارزیابی موجودی کالا همانطوری که توضیح داده شد روشهای متعددی وجود دارد .
هر موسسه آزاد است هر روشی را که می خواهد برای ارزیابی موجودیها بکار ببرد .وقتی روشی به این منظور انتخاب می شود باید آنرا همه ساله پیروی کرد .
زیرا تغییر روش ارزیابی موجودی کالا در میزان سود یا زیان قلمداد شده تغییراتی ایجاد می کند .
بنابراین تغییر مداوم روش ارزیابی کالا موجب سلب اعتماد از ترازنامه و سایر صورت حسابها و از بین رفتن ارزش ارقام مندرج در آنها می گردد و این ارقام را نمیتوان بعنوان پایه و مبنای اتخاذ تصمیمات اقتصادی و بررسی های مقایسه ای مورد استفاده قرار داد . بدیهی است نمیتوان یک موسسه یا یک حسابدار را محکوم کرد تا ابد از روش واحدی استفاده کند و اگر با روش مناسبتری آشنایی یافت نتواند آنرا بکار بندد.
بلکه در چنین مواقعی حسابداران می توانند روش ارزیابی موجودی کالا را تغییر دهند مشروط بر اینکه تغییر روش مذکور را به وضوح کامل در صورت حسابها منعکس سازند و تعیین کنند در سالی که روش جدید بکار رفته است نتیجه ارزیابی و محاسبه سود یا زیان با روش قبلی و روش جدید به چه مبلغی محاسبه می شود.