داراییهای جاری عبارتست از موجودی نقد و سایر داراییهایی که بطور معقول انتظار می رود طی چرخه عادی عملیات واحد تجاری یا ظرف یکسال ، هرکدام که طولانی تر است ، به وجه نقد تبدیل شود. به فروش رود یا به مصرف برسد . متوسط زمان صرف شده از تاریخ سرمایه گذاری موجودی نقد در مواد اولیه تا تبدیل نهائی آن به وجه نقد ، طول دوره چرخه عادی عملیات یک واحد تجاری نامیده می شود.در عمل برای طبقه بندی و ترتیب ارائه داراییهای جاری ابتدا کلیه داراییهای جاری به دو گروه متمایز ۱- اقلام پولی ۲- اقلام غیر پولی طبقه بندی و سپس اقلام هریک از این دو گروه به ترتیب کاهش نقدینگی گزارش می شوند. اقلام پولی شامل: موجودی نقد ، سرمایه گذاریهای کوتاه مدت یا موقت ، حسابهای دریافتنی تجاری ، اسناد دریافتنی تجاری و سایر حسابها و اسناد دریافتنی می باشد. اقلام غیرپولی شامل : موجودی مواد و کالا ، سفارشات مواد و کالا و پیش پرداختها می باشد.
بدهیهای جاری را می توان به عنوان تعهدات کوتاه مدتی تعریف کرد که انتظار می رود تسویه یا واریز آنها مستلزم استفاده از داراییهای جاری موجود یا ایجاد بدهیهای جاری دیگر باشد. ترتیب ارائه بدهیهای جاری در ترازنامه که در عمل رعایت میشود به صورت زیر است:
داراییهای ثابت مشهود به داراییهایی گفته می شود که دارای موجودیت عینی بوده و در روال عادی عملیات واحد تجاری به گونه ای موثر مورد استفاده واقع شده ، به قصد سرمایه گذاری یا فروش تحصیل نشده ، عمر نسبتا طولانی داشته و دارای منافع آتی قابل اندازه گیری باشد.
سرمایه گذاری های بلندمدت : این گونه سرمایه گذاریها با هدف ایجاد ، حفظ یا گسترش مناسبات تجاری با واحدهای سرمایه پذیر در بلندمدت انجام می گیرد . این قبیل سرمایه گذاریها معمولا امکان اعمال نفوذ و کنترل بر نحوه مدیریت و تصمیم گیریهای واحد سرمایه پذیر را برای واحد سرمایه گذار فراهم می کند .سرمایه گذاریهای بلندمدت در سهام سایر واحدهای تجاری در تاریخ تحصیل باید به بهای تمام شده اندازه گیری و ثبت گردد.
داراییهای نامشهود به آن گروه از داراییهای بلند مدت اطلاق می شود که فاقد موجودیت عینی است . مخارج انتقالی به دوره های آتی نیز اگرچه نامشهود و فاقد موجودیت عینی است اما با داراییهای نامشهود تفاوت اساسی دارد. زیرا داراییهای نامشهود اصولا معرف حقوق و مزایای انحصاری است در حالی که مخارج انتقالی به دوره های آتی پیش پرداخت بلند مدت هزینه هاست.
مخارج انتقالی به دوره های آتی ، پیش پرداختهای بلندمدتی که مشمول استهلاک و تخصیص قرار می گیرند ، می باشد . این اصطلاح در مورد مخارجی به کار گرفته می شود که در دوره های قبل انجام شده اما به دلیل نقشی که در تولید درآمدهای آتی دارند به عنوان پیش پرداخت بلندمدت هزینه محسوب و در ترازنامه به عنوان دارایی گزارش می شوند.اگر منافع بالقوه آتی هرگونه مخارج مبهمی باشد ، آن مخارج قابل انتقال به دوره های آتی نخواهد بود و به عنوان هزینه جاری دوره شناسایی می شود . نمونه های بارز این سرفصل : مخارج قبل از بهره برداری و هزینه های تاسیس می باشد.
هرگونه دارایی غیرجاری که فاقد معیارهای لازم برای طبقه بندی در هریک از گروههای دیگر داراییهای غیرجاری باشد تحت سرفصل سایر داراییها گزارش می شود.