دارایی های غیرجاری به آن دسته از دارایی هایی گفته می شود که نمی توان آنها را در سر فصل دارایی های جاری طبقه بندی نمود، یعنی انتظار نمی رود که در طی یک دوره مالی قابلیت تبدیل شدن به نقد را داشته باشد و یا تبدیل به کالا شده، به فروش رسیده و وجه آن دریافت گردد.دارایی های غیرجاری دومین طبقه بندی از ترازنامه بوده و جزء اقلام بسیار با اهمیت یک کسب و کار می باشد و استانداردهای حسابداری شماره ۱۱ (استاندارد دارائی های ثابت مشهود)، استاندارد حسابداری شماره ۱۷(حسابداری دارائیهای نامشهود)،استاندارد حسابداری شماره ۱۵(حسابداری سرمایه گذاری ها) و استانداردهای دیگر همگی آمده اند تا چراغ راه ما حسابدارها در نگهداری و ثبت و ضبط آنها باشند.در این پست ما دارایی های غیرجاری به همراه طبقه بندی های دارایی های غیرجاری و تعاریف هر کدام از این طبقه بندی ها را به شما آموزش داده و شما با کاربرد هر کدام از آنها آشنا خواهید شد.
حساب ها و اسناد دریافتنی تجاری و غیرتجاری شامل کلیه مطالبات از مشتریان، مدیران، اعضا و کارکنان، شرکت های وابسته و عضو گروه و سایر دریافتنی هایی که انتظار نمی رود طی سال جاری یا آتی وصول شود.
این گونه سرمایه گذاری ها با توجه به ماهیت و هدف آنکه فراتر از یک دوره و یا سال مالی است از سرمایه گذاری های کوتاه مدت تفکیک شده و در بخش دارایی های غیرجاری در قسمت سرمایه گذاری های بلند مدت طبقه بندی می شود.
براساس تعریف سرمایه گذاری بلندمدت، سرمایه گذاری فقط زمانی به عنوان بلندمدت طبقه بندی می شود که قصد نگهداری آن برای مدت طولانی به وضوح قابل اثبات باشد یا اینکه در عمل محدودیت هایی در توانایی واگذاری آن توسط واحد تجاری وجود داشته باشد.
سرمایه گذاری هایی که شرکت ها به قصد منافع آتی در بخش املاک انجام می دهند و عبارت ازسرمایه گذاری در زمین یا ساختمانی است که عملیات ساخت و توسعه آن به اتمام رسیده و به جهت ارزش بالقوه ای که از نظر سرمایه گذاری دارد و نه به قصد استفاده توسط واحد تجاری سرمایه گذار یا شرکت های هم گروه آن، نگهداری می شود.
دارایی های بلند مدتی هستند که موجودیت عینی ندارند؛ یعنی وجود فیزیکی نداشته و قابل رؤیتنیستند، اما با توجه به حقوق و مزایایی که از مالکیت آنها جهت مؤسسه حاصل می شود، دارای منافع اقتصادی بوده و ارزشمند می باشند، که این دارایی ها، دارایی های نامشهود نامیده می شوند. این دارایی ها اگرچه در عملیات واحد تجاری مورد استفاده قرار می گیرند اما موجودیت فیزیکی و عینی ندارند.
مدت استفاده از این گروه دارایی ها مشخص است(نامحدود نیست) و به تدریج که مورد استفاده قرار می گیرند حقوق مالی آنها ارزش اولیه خود را از دست می دهد. بنابراین قسمتی از بهای تمام شده این اقلام در ادوار مالی عمر مفید این دارایی ها به حساب هزینه های آن دوره منظور می شود. استهلاک دارایی نامشهود و عملیات حسابداری آن تا حدودی مشابه دارایی ثابت مشهود می باشد مانند حق اختراع و حق تألیف.
این حساب شامل دارایی هایی است که در حساب دیگری نمی توانند قرار گیرند مانند وجوه مسدود شده بانکی و اموال، ماشین آلات و تجهیزات یا زمینی که در روال عادی عملیات شرکت مورد استفاده قرار نمی گیرند(مانند زمینی که برای توسعه آتی شرکت تحصیل شده که تا زمان استفاده و بهک ارگیری در این طبقه منظور می شود)
تو این پست ما دارایی های غیرجاری را آموزش دادیم.امیدوارم که این آموزش مورد استفاده شما قرار گرفته باشد.با آموزش های دیگر سایت با ما همراه باشید.